Take the measure in your hands ;)

Φυσική Κατεύθυνσης Β’ τάξης Γενικού Λυκείου:

«Τη θερμοκρασία τη μετράμε σε βαθμούς Κέλβιν (Κ)»

«Συνήθως η πίεση μετριέται σε ατμόσφαιρες (atm), ο όγκος σε λίτρα (L)…» κτλ…

Γενικά η φυσική, η χημεία, τα μαθηματικά και όλες οι επιστήμες βάζουν ονόματα στις μονάδες μέτρησης των μεγεθών για να μετράμε όλοι με τον ίδιο τρόπο τον κόσμο γύρω μας και τα όσα μας περιβάλλουν. Πράγματι αυτό είναι πολύ χρήσιμο, απαραίτητο για να προοδεύσει η γνώση και η έρευνα. Όμως έξω από τα χαρτιά, πέρα από τα βιβλία και μακριά από τα εργαστήρια όλα αυτά καταντήσανε να το πω… ‘’κλισέ’’ και μη οικεία για εμένα. Λατρεύω τις επιστήμες που είπα πριν και τις δέχομαι έτσι όπως είναι, όμως δεν χρειάζεται να είσαι επιστήμονας για να ζήσεις και για να σκέφτεσαι και έτσι εγώ που για καλή μου τύχει και ζω και σκέφτομαι κατάλαβα κάτι. Δεν χρειάζεται ούτε καν σε αυτή την περίπτωση, ουτε σε καμια άλλη να συμπεριφερόμαστε με στυγνή λογική, να βλέπουμε τα πράγματα με παρωπίδες και να μην ξεφεύγουμε σε αυτό που νιώθουμε. Χρειαζόμαστε να ξεσπάσουμε, να ξεσκάσουμε και να καινοτομήσουμε, να θέσουμε δικά μας μέτρα και σταθμά και να κόψουμε τη ζωή σας μέτρα μας.

O Kαθενας θέτει τις δικές του μονάδες μέτρησης για αυτη τη ζωή και αυτό είναι σημαντικό γιατί όλα αλλάζουν διαστάσεις και νόημα όταν τα μετράς με διαφορετικό τρόπο. Δεν είμαστε αναγκασμενοι να μετράμε τα μεγέθη όπως μας υποδεικνύουν, αντιθέτως θα ήταν πολύ καλύτερα αν μετρούσαμε έτσι όπως θέλουμε εμείς ώστε να αποκτήσει το καθε τι διαφορετικό χαρακτήρα και σημασία.

Γιατί τα λέω αυτά, πώς μου ήρθε και τα σκέφτηκα… Ποσώς σας νοιάζει (αν με διαβάζει κανείς) αλλά εδώ είναι το χωράφι μου και φυτεύω ότι σπόρο θέλω εγώ :Ρ Σήμερα λοιπόν γυρνούσα από το σχολείο, μέσα στο ντάλα ήλιο όπως είναι λογικό αφού ο καιρός δεν μας λυπάται και βαράει 35ρια, αφού ήδη είχα ανέβει την ανηφόρα της Πυλαίας και κατευθυνόμουν προς το σπίτι μου. Όπως πολύ συχνά, άκουγα μουσική από το κινητό μου και συνειδητοποίησα ότι δεν πρέπει να βιάζομαι να γυρίσω σπίτι για να χωθώ στη δροσιά του διαμερίσματος. Δεν με ενοχλούσε που ζεσταινόμουνα τόσο πολύ και που περπατούσα αργά. Διότι άλλαξα την μονάδα μέτρησης. Η απόσταση και η διαδρομή έπαψε να μετριέται σε μέτρα, χιλιόμετρα ο χρόνος σε λεπτά γιατί τα αντικατέστησα με μονάδες από νότες και φωνές. Τραγούδια.  Το έκανα συχνα αλλά τώρα κατάλαβα την αξία του. Καθώς μετρούσα με μονάδα «το τραγούδι» όλα άλλαξαν οπτική. Δεν ενδιαφερόμουν για το αν θα περπατήσω κι αλλό μες στον καύσωνα γιατί αυτό σήμαινε περισσότερα τραγούδια και περισσότερος χρόνος με τη μουσική που μου αρέσει. Περισσότερα πράγματα να δω γύρω μου, περισσότερη ουσία. Και έτσι θα υιοθετήσω «το τραγούδι» για να μετραω την απόσταση όταν περπατάω κάτω από άβολες συνθήκες  για να δώσω διαφορετική διάσταση στα γεγονότα, για να τα κάνω πιο φωτεινά, να δω περισσότερο τι κερδίζω από το τι χάνω, να μάθω περισσότερα και ζήσω παραπάνω έξω από τα κάγκελα των καθημερινών υποχρεώσεων.

Και βέβαια έχουμε το θεμελιώδες δικαίωμα να μετράμε κάτι και με άλλες δικές μας μονάδες. Π.χ. η απόσταση Αθήνα – Θεσσαλονίκη (ή Άρτα – Θεσσαλονίκη) δεν θέλω πια να μετριέται για εμένα σε χιλιόμετρα, θέλω να εκφράζεται σε μονάδες προσπάθειας, αγωνίας και ελπίδας για να αποκτήσω ή να πλησιάσω αυτό που μου αρέσει, αυτό που αγαπώ.

Δεν είναι καλύτερα έτσι; Με αυτόν τον τρόπο κοιτάμε τα θετικά και όχι τα αρνητικά, τα οφέλη και όχι τα ελλείμματα. Ίσως να πει κανείς ότι απλά ξεγελάω τον εαυτό μου και καταφεύγω σε φτηνές λύσεις. Ίσως. Δεν με νοιάζει. Νιώθω καλύτερα όταν σκέφτομαι έτσι; Ναι. Επομένως δεν έχει νόημα να πει κανείς πως δεν αλλάζει ουσιαστικά τίποτα γιατί το να νιώθουμε όμορφα και χαρούμενοι από εκεί που υπήρχε μιζέρια και γκρίνια, είναι αλήθεια σημαντικό ;)