Ok… Never before have I blushed so mush… Πραγματικά, παίζει να ήταν η μεγαλύτερη αμηχανία και ντροπή της μίζερης ζωής μου. Αν εξαιρέσει κανείς ίσως το περιστατικό που με έκανε ρεζίλι σε όλο το σχολείο στην Τρίτη δημοτικού (ξέχασα την προσευχή το ζώο… από τότε έχω να προσευχηθώ, σοβαρά) δεν νομίζω να έχω ξανανιώσει τόση ταχυπαλμία. Βέβαια δεν πονούσε το στομάχι μου, ούτε έπαθα δύσπνοια αλλά αυτό συμβαίνει όταν φοβάμαι και έχω τρομερό άγχος μαζί. Τώρα απλά το άγχος πλημμύρησε το αίμα μου…
Μα… σε ποίον να το πω και να με πιστέψει (οκ, τα τρία χαζά χάρηκαν…. Και η παρανωμαλία της Αττικής το ίδιο….) Όπως και να χει, ένιωσα τόσο σφιγμένος εκείνη τη στιγμή… Νόμιζα ότι η καρδιά μου από την ταχυπαλμία θα πεταχτεί από το στήθος μου… Έπειτα την ένιωσα να βουλιάζει κάπου προς το στομάχι μου… και μετά απλά να σφίγγεται και να θέλει να σκάσει. Απορώ πώς στο καλό δεν λιποθύμησα…. Είναι μετά δυνατόν να σε ρωτάει αν ένιωσα σφιγμένος;;;;;;; Όχι πως δεν το περίμενα… ήδη είχε αφήσει 2-3 ευκαιρίες να του γλιστρήσουν…. Βιαζόμουν, να αλλάξω θέμα, δεν ήθελα να συμβεί τόσο γρήγορα… Λογικό δεν είναι; Μόλις δεύτερη φορά τον έβλεπα…. Ήρθε όμως η στιγμή και δεν κρατήθηκε. Τουλάχιστον ήμουν προετοιμασμένος, και έβαλα τα δυνατά μου… Σκατά θα τα πήγα αλλά θα εξασκηθώ :Ρ Και σαν να μην έφτανε μία, ήρθε και επόμενη, και μια ακόμα… Μετά τη δεύτερη, η καρδούλα μου έπασχε από ακραία υπερδιέγερση… Τουλάχιστον μέχρι την τρίτη μεσολάβησε ένα διάστημα. Και μάλλον θα μας είδαν εκείνοι στο μπαλκόνι αλλά ποιος χέστηκε; Εγώ πάντως όχι. Καλό θα τους κάνει να δουν ότι υπάρχει και διαφορετικός κόσμος απ τον δικό τους… Αλλά αν είχε περισσότερο κόσμο δεν θα το άντεχα… Ευτυχώς ήταν δεν ήταν 5 άτομα στα πέριξ. Και να σκεφτεί κανείς ότι μετά γελούσαμε κιόλας που μας κοίταξαν. Οκ, λογικό να κοιτάξουν… Αφού δεν ακούσαμε καμιά καντήλα τυχεροί ήμασταν... Και η φάση είναι να το έκανα και καλά... Δεν ξέρω τι να υποθέσω...:Ρ
Και μου το είπε κιόλας μετά… έπρεπε να χαλαρώσω, φερόμουν περίεργα, αλλόκοτα, υπερκινητικά… Λογικό το βρίσκω. Και που πετάχτηκα μπροστά στο σταματημένο λεωφορείο καλά είναι… θα μπορούσα να έχω τρέξει προς ένα κινούμενο όχημα… :Ρ Δυστυχώς ή ευτυχώς όμως επιβιώνω ακόμη… Όπως τα λέει είναι. Παραθάρρεψα. Ήθελα και πεταχτό, τρομάρα μου!!! Βρε ούστ, ασβέ! Έτσι έπρεπε να μου πει το μυαλό μου, αλλά το bloody mind για να δουλέψει θέλει αίμα και αυτό θέλει καρδιά. Το ‘παμε, δεν το ‘πάμε; Η καρδιά μου παραλειτουργούσε. Παίζει να έκανα κανένα μισάωρο να συνειδητοποιήσω τι ακριβώς είχε γίνει και αν μου είχε αρέσει… Αλλά τώρα σίγουρα λέω πως μου άρεσε. Και το τραγικό είναι που πρώτα πρώτα, αμέσως δηλαδή, το είπα στην Σ. Χαρτί και καλαμάρι. Το και το. Ακόμα νιώθω τύψεις deep inside, αν και δεν θα έπρεπε αφού αυτή μου βεβαιώνει ότι δεν την πειράζει. Εγώ όμως δεν ξέρω αν το εννοεί το λέει για να μην πληγώσει. Δώσε μου μια απάντηση, η οποία να είναι η μόνη αληθινή… Όμως στην αρχή ένιωθα χάλια, τύψεις, ενοχές, φόβος, κακία για τον ίδιο μου τον εαυτό. Όχι, δεν με εμποδίζει εκείνη. Η συνείδησή μου με εμποδίζει. Και απλά αυτή έχει στα χέρια της το όπλο για να με απελευθερώσει. Αν το κάνει, τότε και εγώ θα είμαι εντάξει με τον εαυτό μου. Αυτή έχει το μαχαίρι, αυτή και την πίτα. Το μόνο που δεν θέλω απο όλο αυτό ειναι να πληγώσω εκείνη, γιατί άλλο έρωτας και άλλο αρπαχτές.
Πάμε παρακάτω… Καλά, δεν περίμενα τίποτα διαφορετικό από τη μία… Τέτοια ανωμαλία που την δέρνει το θεωρώ αναμενόμενο, όταν ο Θεός μοίραζε παραξενιά αυτή είχε ξεχάσει την ομπρέλα. Οκ, και οι άλλες δύο αντέδρασαν όπως περίμενα, μάλιστα ήταν πολύ ενθαρρυντικό που χάρηκαν . Η μια ζηλεύει κιόλας… Δεν θα ‘πρεπε. Έχω κάτι που δεν ξέρω αν θέλω και αν μου αξίζει. Μάλιστα δεν ξέρω καν αν δεν το θέλω ή αν δεν μου αξίζει… Και τα δύο. Και η άλλη κλαίει την αγαμία της. Come on… Τελικά σε αυτόν τον κόσμο συμβαίνουν πολύ τρελά και παράλογα πράγματα, οπότε αν δεν βρει και αυτή κάτι ανάλογο, θα την κόψω την φλέβα…( btw, αυτό άρχισε να ξεθωριάζει… Σε κάνα δυο μέρες δεν θα φαίνεται έντονα. ) Σε όλους έρχεται η ώρα που περιπλέκονται τα πραγματα. Λίγο σπαστική η μοναξιά αλλά τουλάχιστον ξέρεις τι σου γίνεται, πού παν τα τέσσερα…
Και τώρα μου λένε όλοι να μην κωλώσω, κτλ, να συνεχίσω… Η Σ., ο Νίκος και οι τρεις φίλες μου (ναι, και εσύ Χ. που μου κάνεις παράπονα….-.-) Εύκολο το ‘χετε -.^ ; Εγώ είμαι ο άνω κάτω στο μυαλό μου… (ναι, στο μυαλό γιατί μάλλον δυστυχώς εδώ δεν χωράει και πολύ η καρδια… τουλάχιστον αυτό τα κάνει πιο εύκολα, το μυαλό τιθασεύεται πιο απλά) Και θα σας πω τι φταίει. Έγινε τόσο γρήγορα. Μια βδομάδα μιλούσαμε, μια μέρα βρεθήκαμε και την επόμενη κιόλας ΜΠΑΜ. Το ‘χες πει Σ, την επόμενη φορά θα γινόταν. Και έλα που όντως έγινε… :Ρ Και ακόμα και τώρα που γράφω, όλη η φάση συνεχίζεται και Jesus, κανονίσαμε να πάμε και όπου θέλει η χαζή…. Έλεος, θα πάω σε γ.κ…. Αν και δεν θα έπρεπε να φρικάρω, εγώ το παθαίνω. Είναι άγχος, όχι δειλία. Δεν μου έχει περάσει ακόμα. Δεν είναι εύκολο… Αλλά σύντομα θα απαλλαχτώ από το σφίξιμο και την ταχυκαρδία. Είναι καλό που το συνεχίζω; Δεν έχω ιδέα. Αλλά δεν θα ήταν δειλία να το κρύψω μέσα μου, να το χαντακώσω και να το αφήσω να μουχλιάσει στα άδυτα των αναμνήσεων; Αφού μου άρεσε, όλα κι όλα. Αν ήταν να συμβουλέψω αντικειμενικά τον εαυτό μου τα ίδια που μ λένε θα έλεγα… Όποτε τι να πράξω; Να κάνω αυτό που φοβάμαι ή να κρυφτώ…; Για την ώρα συνεχίζω και το πολύ πολύ να φάω το κεφάλι μου, να καταστραφεί η εικόνα μου, αλλά αυτό θα έχει και το καλό επακόλουθο του να απαλλαγώ από την ανασφάλεια. Πληθώρα παραγόντων θα καθορίσουν το μέλλον… Θα δείξει. Πάντως η ντροπή παραμένει…:/
8 σχόλια:
Από που γινόμαστε συνδρομητές σε αυτό το μέρος;
Δν ηξερα οτι ειχεσ λογαριασμο στο μπλογκερ... Θα σ γελασω, καπου πανω αριστερα ειναι νομιζω.... Ρωτα τν Κοννι... Ομως δν βλεπω να πηρες τα πραγματα μ τν σειρα :/
Όπα. ΠΟΙΑ φίλησες/με ΠΟΙΑ τα φτιαξες;
Και ΓΙΑΤΙ δε μου πες τιποτα;
Σ ειπα...:Ρ Ικανοποιηθηκες τωρα? *.* Λαβ για <3
Αλλη μια τρομερα πετυχημενη αναρτηση...Πραγματικα εχω την εντυπωση πως πρεπει να ασχοληθεις με το γραψιμο...Και σε συνχαιρω για τα σπουδαια κατωρθοματα σου ;):):)
Έχω να πω ότι είμαι ένα από τα 3 χαζά που αναφέρονται στην 2η παράγραφο και είμαι περήφανη γι' αυτό! :D Επίσης, θα σου επαναλάβω (για χιλιοστή ίσως φορά) ότι κακώς ντρέπεσαι για ό,τι έγινε γιατί στην τελική σου άρεσε κιόλας (για να μην επαναλάβω το "καριολίτσα" της Μ. :P ). Τώρα όσο για το χρόνο, όντως έγινε πολύ γρήγορα, όμως δες το από την άλλη: Ούτως ή άλλως θα γινόταν και εφόσον σου άρεσε αυτό που έγινε, δεν έχεις για τίποτα να φοβάσαι ή να ντρέπεσαι ή να στεναχωριέσαι ή οτιδήποτε άλλο! Και στο σημείο που αναφέρεσαι σε μένα και στην αντίδρασή μου, ξέρεις ότι διαφωνώ καθέτως, ειδικά εκεί που λες για τη μοναξιά και τις καλές τις συνέπειες ( omg:| ) όμως δεν θα σου πω τίποτα, γιατί οφείλω να ομολογήσω ότι γέλασα με τον τρόπο που τοποθέτησες το όλο θέμα :P Της αντίδρασής μου εννοώ. Και στο σημείο αυτό θα συμφωνήσω και με το παραπάνω σχόλιο της Σ. Μήπως να σκεφτείς επαγγελματικά το γράψιμο στο μέλλον; Και έλεος δηλαδή, τι άλλο θα ακούσω; Εδώ δέχτηκα εγώ να πάω σε γ.κ. και έχεις εσύ ενδοιασμούς; Τι άλλο θα ζήσω σε αυτή τη ζωή;! :P Anyway, πολύ φλυάρησα πάλι. Σ' τα είπα κι από κοντά, θα σ' τα ξαναπώ και στο μέλλον... Όπως και να 'χει ξέρεις ότι σ' αγαπάω κι ό,τι στηρίζω τις επιλογές σου. :) Φιλάκια <3
^Αυτα ειναι κομεντς... να μην θες να σταματησεις να τα διαβαζεις... μεγαλα, χωρταστικα :Ρ Δν φλυαρισες, μ αρεσε π ειπες ν γνωμη σ :)
Κοιτα, δν λεω οτι ειναι καλη η μοναξια αλλα μια περιπλοκη κατασταση π σε βαζει σε δειληματα και σ προβλιματιζει δν ειναι και καλυτερη...
Καλα, η Μ. εγραψε.... ακου "καριολιτσα" :Ρ
Παντως θελω και εγω να παμε σε γ.κ. και μονο π θα εχουμε τν αλλη αξίζει...:Ρ
Οσο για τη συγγραφη, σας ευχαριστώ πολυ και τις δύο :))) Το έχω σκεφτει αλλά θα δείξει αν κάνω τιποτα... Όπως προκύψει :Ρ
Ναι, θα σ τα πω και το ΣΚ... Και εγω σ αγαπώ ;) Φιλια <3
Yo again! :P Ναι, είναι να μην με πιάσει ο οίστρος μου όταν γράφω... Αν με πιάσει, την έκατσες :P Ώστε μόνο επειδή θα πάμε με τη χαζή την Α. αξίζει, ε; -.^ Καλά Σαραντάκο, τα κρατάω εγώ αυτά! :Ρ
Δημοσίευση σχολίου