No matter what, I am on the right track baby.

Χθες υπήρξε μια από τις πιο ενδιαφέρουσες νύχτες της ζωής μου, μια νύχτα που δεν θέλω να ξεχάσω ποτέ, θέλω πάντα όσα χρόνια και αν περάσουν να θυμάμαι την κάθε λεπτομέρεια από αυτή τη νύχτα. Επιτέλους έχω αρχίσει να ξαλαφρώνω. Όχι ένα, όχι δύο, όχι τρία αλλά τέσσερα (ουάου ρε φιλε…) άτομα βρίσκονταν εδώ όταν ένιωσα την ανάγκη και τη διάθεση να αφήσω τον εαυτό μου να το παραδεχτεί. Και δεν θα σταματήσω εδώ, έχουν σειρά και άλλες. Ναι, ναι. Το πήρα απόφαση. Υπάρχουν άνθρωποι που με αγαπάνε και θα καταλάβουν, θα το κατανοήσουν. Και αν δεν το κάνουν, αν με εγκαταλείψουν, αν με παρατήσουν αν με αποφύγουν τότε ειλικρινά δεν θα κάνω παραπάνω από μια προσπάθεια να τους φέρω πίσω. Αν δεν μπορέσουν να δεχτούν, άνθρωποι που τώρα με αγαπάν και του αγαπώ, να το δεχτούν τότε δεν με αγάπησαν ποτέ.

                                                                                                       

Ειλικρινά ούτε που κατάλαβα πώς έγινε. Οκ, η συζήτηση ήταν γύρω από το θέμα εδώ και μερικά λεπτά αλλά μου ήρθε από εκεί που δεν το περίμενα… Βασικά, αλλού θεωρούσα ότι θα γίνει πρώτα η εκπληξη, κι όμως τα φαινόμενα απατούν. Και έτσι απλά το της το είπα. Μα δεν είναι υπέροχο; Νιώθω τόσο μα τόσο ανάλαφρος. Πάει τώρα εγώ αυτή τη κοπέλα την αγαπώ σαν φίλη μου, τέλος. Δεν γίνεται μετά από αυτό να την νιώθω οτιδήποτε λιγότερο από καλή μου φίλη, δικό μου άνθρωπο. Και πλιτς. Τι υπέροχη έκφραση έκπληξης ήταν αυτή που πήρε, πώς άλλαξε το σχήμα των ματιών της.  Και μετά η επόμενη. Θυμωσιάρα μου… (αν και δεν με διαβαζεις) Μην ανησυχείς σε εμπιστευόμαστε. Αν δεν εμπιστεύομαι κάποιον σαν εσένα τότε ποιον να εμπιστευθώ;;; Εδώ κοντεύεις να ζηλέψεις κι από πάνω…. Τι σκατά έχεις μέσα στο κεφάλι σου δεν καταλαβαίνω αλλά και εσένα σε θεωρώ φίλη μου.  Και τέλος η Κ. Κ, θες να σου πω μια αλήθεια; Το υποψιαζόμουν, δεν λέω ότι το είχα καταλάβει, θα ήταν αλαζονεία, αλλά ναι, είχα κάποιες υποψίες, Είχες πετάξει μερικά υπονοούμενα. Βέβαια μπορεί απλά να ήσουν υπέρ, αλλά προφανώς ήταν κάτι περισσότερο. Χαίρομαι πάρα πολύ που το είπα και εσένα, ξέρω ότι έχεις το μυαλό να με συμβουλέψεις και  να με βοηθήσεις. Δεν ξέρω τι συμβαίνει με εσένα. Μάλλον σε ειδωλοποιώ αν και εσύ δεν θα το ήθελες (νομίζω). Σου το έχω πει τόσες και τόσες φορές ότι νιώθω κάτι απροσδιόριστο για εσένα αλλά σίγουρα είναι έντονο και θετικό. Θα κάνω ότι μπορώ σήμερα για να σε βοηθήσω αλλά την ξέρεις, δεν την ξέρεις; Μπορει να μην απαντήσει. Τέλος πάντων.

Είναι τόσο όμορφο να λες κατι τέτοιο σε άτομα που μπορούν να το δεχτούν και νιώθω σημαντικός (ναι, είναι ψωνίστικο) όταν μου το λένε εμένα. Εγώ αυτό το ερμηνεύω με τρόπο ανάλογο με αυτό που νιώθω εγώ για αυτά τα άτομα. Άραγε είμαι και εγώ τόσο ευνοϊκός και σημαντικός για εκείνα; Πιθανόν.

Και επίσης μέσα σε όοοολα αυτά έγιναν κι άλλα, σχετικά και μη. Είδα ότι υπάρχει κόσμος που αξίζει να θαυμάζουμε για αυτό που είναι και δεν το κρύβουν (πολύ τουλάχιστον) που δεν τους νοιάζει τι ακριβώς θα σκεφτούμε και είναι οι εαυτοί τους. Μάλλον άκουσαν μερικές κουβέντες από τις συζητήσεις μας, γι αυτό πήραν το θάρρος. Και πάλι νιώθω περήφανος που ίσως τους δώσαμε θάρρος, όπως θα ένιωθα και εγώ αν άκουγα τα όσα λέγαμε σαν τρίτος. Ήταν υπέροχες. Απλά υπέροχες. Τελικά τα βίντεο κλιπ, ακόμα και των μέτριων καλλιτεχνών που βγάζουν γρήγορα λεφτά δεν λένε πάντα ψέματα. Εγώ την είδα την λάμψη του βίντεο κλιπ. Ναι, την διέκρινα σε όλο το χώρο γύρω τους.  Fireworks!!! Υπάρχουν στα αλήθεια στον καθένα από εμάς. Γλυκουλένιες, όπως θα έλεγε και η πρώτη φίλη μου.  Και κάτι άσχετο (όχι εντελώς). Θα κρατήσω το μπαλόνι μου μέχρι να πεθάνω, θα μπει στο ασημί κουτί και θα μείνει εκει! Αυτό το μπαλόνι θα συμβολίζει την χθεσινή νύχτα, τις χθεσινές εμπειρίες και θα γράφει πάνω τα ονόματα μερικών αγαπημένων μου ανθρώπων που τους θέλω κοντά μου.

Hey, travelers, όλοι εσείς που ταξιδεύετε αεί στις προσωπικές σας σκέψεις και τα μονοπάτια των στοχασμών να ξέρετε ότι μπορώ να σας δώσω μια συμβουλή. Πραγματικά αξίζει να αγαπάμε τον εαυτό μας για αυτό που είμαστε. Ακούγεται δύσκολο πολλές φορές, για εμένα, για εσένα για τους περισσότερους, όμως δεν υπάρχει τίποτα πιο καλό από το να σέβεσαι και να αγαπάς τον ίδιο σου τον εαυτό, όσο παρακμή και αν είναι. Συνεχίστε να ζείτε όσο καλύτερα μπορείτε και βοηθήστε και τους άλλους να κάνουν το ίδιο, όπως λέει και ο Γκρεγκ (α ρε Σ, με επηρεάζεις) όλοι θέλουμε ένα κίνητρο, μια ευκαιρίας, μια ώθηση για να εμπνευστούμε και να πούμε ότι θέλουμε. Είτε είναι μια συμμαθήτρια, είτε είναι μια φίλη, είτε είναι δυο άγνωστες, πέντε σκαλιά πιο πίσω ή τέσσερα παιδιά λίγα σκαλοπάτια μπροστά. Love ya. ;)