Και χωρίς να έχω ένα πρόγραμμα τυπωμένο στο πάνω μέρος της παλάμης μου, ξέρω ότι τώρα, είναι η ώρα της ανάρτησης. Η ώρα που ξεχνάω τα πάντα από γύρω μου, ταξιδεύω μακριά από όλους και από όλα και προσγειώνομαι στην χώρα των προσωπικών μου σκέψεων, των ιδιωτικών μου ιδεών και στο βασίλειο όπου εγώ και μόνο εγώ ορίζω το τι γίνεται, εκεί που βρίσκεται ο πραγματικός μου εαυτός. Έτσι βλέπω το μπλογκ, σαν μια διέξοδο σε αυτόν τον κόσμο, ανοιχτή και για όσους θέλουν να σπαταλήσουν την ώρα τους σε ένα ταξιδάκι τουρισμού στην χώρα αυτή. Και με το που μπαίνω στο Χόβερκραφτ για να με πάει εκεί δεν υπάρχει τίποτα άλλο, μαυρίζουν τα παράθυρα και το μόνο που φτάνει στα αυτιά μου είναι ο ήχος από τα ακουστικά, μεταφέροντας μου νότες, ήχους και λόγια, πλεγμένα επιδέξια σε ένα στρώμα μουσικής που με σκεπάζει και με κρατάει ζεστό και ασφαλή.
Αρκετά φλυάρησα πάλι… Anyway, φαίνεται πως αν είσαι πολυλογάς αυτό το κουσούρι δεν λείπει ούτε από τις αναρτήσεις του μπλογκ σου… (να σημειώσω ότι επομένως, αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό στοιχείο του εαυτού μου). Λοιπόν, ήθελα εδώ και μέρες να κάνω αυτήν την ανάρτηση αλλά έχει διαχρονικό χαρακτήρα και έτσι δεν υπάρχει πρόβλημα με την πολυήμερη καθυστέρηση.
Φυσική Γενικής Παιδείας, Β’ Τάξης Γενικού Λυκείου:
‘’ Κάθε σημειακό ηλεκτρικό φορτίο ασκεί δύναμη σε κάθε άλλο σημειακό ηλεκτρικό φορτίο. Το μέτρο της δύναμης αυτής είναι ανάλογο του γινομένου των φορτίων που αλληλεπιδρούν και αντιστρόφως ανάλογο με το τετράγωνο της μεταξύ τους απόστασης. ‘’
Ο γνωστός μας νόμος του Κουλόμπ.
Τόσο βαρετός είναι ο καθηγητής μου που όταν αυτός προσπαθεί να καταλάβει τις απαντήσεις των μαθητών, εγώ πλέκω μια ανάρτηση στο μυαλό μου; Ίσως… Πάντως φαίνεται ότι η φυσική είναι μια πηγή έμπνευσης για εμένα. Well, ο νόμος Κουλόμπ που τόοοοσο μας ταλαιπωρεί φέτος μοιάζει να έχει μια πολύ ευρύτερη εφαρμογή, πέρα από ηλεκτρικά σφαιρίδια και να απασχολεί την πραγματικότητα μας πέρα από τις σελίδες ενός σχολικού βιβλίου. Φυσικά, δεν αντιλαμβανόμαστε εύκολα αυτή την σχεδόν απόλυτη ταύτιση των δύο καταστάσεων: Της αλληλεπίδρασης μεταξύ ηλεκτρικών φορτίων και του έρωτα ή της αγάπης αν θέλετε (αν και εκεί τα πράγματα περιπλέκονται, επομένως την αφήνω για την ώρα). Τι θέλω να πω;
Έχετε κάνει ποτέ ‘’σχέση’’ εξ αποστάσεως; Έχετε ερωτευτεί ποτέ κάποιον/α που να μην μπορείτε να τον πλησιάσετε λόγω των χιλιομέτρων που σας χωρίζουν; Έχετε ευχηθεί να υπήρχατε σε εκείνο και μόνο εκείνο το μέρος όπου βρίσκεται αυτός/η; Έχετε νιώσει την απόσταση σαν μια τεράστια σκύλα, ένα φρικιό, μια απαίσια δεσμοφύλακα που σας κρατάει μακριά. Μπορεί ναι μπορεί και όχι. Εγώ, δυστυχώς θα πω, το έχω νιώσει δύο φορές. Θα έλεγα τον εαυτό μου έμπειρο σε τέτοια θέματα.
Λοιπόν σκεφτείτε πόσο πολύ μοιάζουν δύο τέτοιο άνθρωποι με τα δύο σημειακά φορτία του Κουλόμπ. Και πόσο ταυτίζεται ο έρωτας ή whatever, όπως θέλετε πείτε το, με την δύναμη μεταξύ των φορτιών. Και βέβαια ας μην ξεχνάμε την μεγάλη πρωταγωνίστρια αυτού του παραλληλισμού. Την απόσταση. Μπορεί κανείς να φανταστεί ή ίσως να ξέρει κιόλας, πόσο σκληρή είναι διότι όπως λέει ο νόμος, είναι αντιστρόφως ανάλογη με τη δύναμη και μάλιστα όχι απλά αντιστρόφως ανάλογη, αλλά υψωμένη και στο τετράγωνο. Λες και δεν υπάρχουν αρκετά προβλήματα… Πόση μεγάλα θα πρέπει λοιπόν να είναι αυτά τα φορτία (ήτοι το ενδιαφέρον από τα δύο άτομα) ώστε να υπάρξει μια σεβαστή, ισχυρή, δύναμη μεταξύ τους, την στιγμή που κάθε χιλιόμετρο την κάνει να φαίνεται όλο και πιο μικρή, όλο και πιο ασήμαντη και εξευτελίζει την έντονη θέληση των ανθρώπων να είναι μαζί, να αγκαλιστούν να συνυπάρξουν. Έτσι οι ‘’σχέσεις’’ εξ αποστάσεως έχουν πιο ισχυρά θεμέλια από τις απλές, τις κανονικές σχέσεις. Διότι καθημερινά βλέπουμε διάφορα ζευγάρια που ανάθεμα και αν ένιωσαν τα μισά από όσα νιώθουν δυο άνθρωποι που μάχονται την απόσταση να σχηματίζουν δεσμούς, να τα φτιάχνουν, να είναι μαζί με αποκορύφωμα να λένε ‘’Σ’ αγαπώ’’ τόσο αβίαστα και τόσο στο ντούκου. Να ‘χαμε να λέγαμε…. Καλά, δικαίωμα τους είναι… Όμως πιστεύω ότι για να υπάρξει η οποιαδήποτε ‘’σχέση’’ εξ αποστάσεως συνεπάγεται πραγματικό ενδιαφέρον και από τους δύο, πρέπει να σημειακά φορτία να είναι μεγάλα γιατί διαφορετικά το μέτρο της δύναμης θα είναι πολύ μικρό. Ενώ αντιθέτως δύο άτομα που βρίσκονται πολύ κοντά, που πχ πάνε στο ίδιο σχολείο, μένουν στην ίδια γειτονιά, χρειάζονται πολύ λιγότερη θέληση για να αναπτύξουν μια σχέση. Και αν αυτοί βρίσκονταν 316 ή 510 χιλιόμετρα μακριά σίγουρα δεν θα υπήρχε τίποτα περισσότερο από μια απλή γνωριμία. Όμως εγώ και άλλοι άνθρωποι ξέρουμε τι θα πει να πολεμάς το r2. .
Και προχθές έγινε κάτι μαγικό. Μειώθηκε μέχρι εκεί που δεν πάει. Σχεδόν εξαφανίστηκε (γιατί όπως και στην φυσική, δεν γίνεται να μηδενιστεί, γιατί είτε οι πυρήνες των φορτίων δεν μπορεί να συμπέσουν, είτε οι άνθρωποι δεν γίνεται να ταυτιστούν). Η δύναμη γιγαντώθηκε, πολλαπλασιάστηκε και τώρα μειώθηκε ξανά και πάλι η απόσταση είναι μια μόνιμη εχθρός. Μπορούμε μόνο να ελπίζουμε στο k. Μια σταθερά η οποία μοιάζει μόνο σταθερά να μην είναι σε ότι αφορά τους ανθρώπους. Διότι όταν το k είναι μεγάλο τότε όντως βοηθάει πολύ και μειώνει την αρνητική επίδραση της απόστασης. Και το k είναι μια σειρά από μέσα που ενώνουν τους ανθρώπους. Το chat, ένα forum, το τηλέφωνο, η web camera. Όλα αυτά συντελούν στην δημιουργία της σταθεράς που επηρεάζει τη δύναμη. Η συνεισφορά της είναι μεγάλη. Αν δεν υπήρχε αυτή τότε όλος ο αριθμητής της αλγεβρικής σχέσης θα μηδενιζόταν και βέβαια δεν θα υπήρχε ίχνος σχέσης, αλλά και αν ήταν πολύ μικρή πάλι δεν θα βοηθούσε ιδιαίτερα (πχ αλληλογραφία). Όμως μια πολύωρη τηλεφωνική επαφή ή οτιδήποτε άλλο έχει ανυπολόγιστη αξία. Τέλος θα μπορούσα να βάλω μια πινελιά που να εξηγεί τις απόλυτες τιμές αλλά διστάζω λίγο… Ας μην το παρακάνω με τις φιλελεύθερες αντιλήψεις μου… Πάντως νομίζω ότι έχω δώσει μια ερμηνεία σε κάθε στοιχείο αυτού του τύπου και με έκπληξη βλέπω ότι ο νόμος της φυσικής ταιριάζει και στο νόμο των σχέσεων.
Και γιατί τα λέω όλα αυτά; Δεν ξέρω… Δεν έχω τίποτα άλλο να σκεφτώ, να πω, να γράψω. Είναι ευνόητη η σύγκριση που έκανα. Δεν έχω να αναλύσω τίποτα άλλο… Απλά κάτι τέτοιες ώρες σκέφτομαι το πόσο οι νόμοι που ορίζουν και εξηγούν τον υλικό κόσμο μπορούν να ισχύουν και στον πνευματικό, ψυχικό, συναισθηματικό μέρος της ανθρώπινης φύσης….
4 σχόλια:
Τώρα τι να πω πάλι; Τα γνωστά, ότι γράφεις υπέροχα και ό,τι πρέπει να σκεφτείς να ασχοληθείς σοβαρά με το γράψιμο; Νομίζω έχω καταντήσει βαρετή. Αλλά πρέπει να θαυμάσω γι' ακόμη μια φορά την εξυπνάδα και την παρατηρητικότητά σου να προσέξεις την ομοιότητα ενός απλού τύπου της φυσικής με τις ανθρώπινες σχέσεις. Ώρες-ώρες αλήθεια με τρομάζεις :P
*.* Ναι, εχεις γινει γραφικη με αυτο... Δεν ηταν και τοσο καλο αυτο το γραψιμο :Ρ Θα μπορουσα κ καλυτερα, ομως εδω ειναι οι σκεψεις μου, δεν ειναι η συγγραφη μου :Ρ
:D Σ ευχαριστω *.* Ειναι μαλλον μια παρενεργεια της εξυπναδας μου :Ρ
Είσαι τρομακτικός :Ρ
Και έχεις ένα θεματάκι να πέφτις για κοπέλες που απέχουν πάνω από 10 χλμ, ναι; :Ρ
Ω, γιατι το λες αυτο? :Ρ Τρομακτικος??? :S
Δυστυχως ετσι φαινεται...:/
*.*
Δημοσίευση σχολίου